Πωλείται. Τότε μούτζωναν. Σήμερα σιωπούν

Είμαι πεπεισμένος πλέον.

Στα τέτοια τους γράφουν την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, όσο και αν αντιδρούσαν παλαιότερα!!!

Δεν είναι δυνατόν να μουτζώνουν, να υβρίζουν, να επιχειρούν κατάληψη στο κτήριο στο Μεγάλο Δρόμο του Ναυπλίου για "να δημιουργήσουν στρατηγείο του αγώνα κατά του ΤΑΙΠΕΔ", να κατηγορούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους ως προδότες που "ξεπουλάνε" τη δημόσια περιουσία και σήμερα να μην βγάζουν άχνα για τη μεθαυριανή δημοπρασία του εμβληματικού κτηρίου, στο οποίο παλαιότερα στεγαζόταν η Εφορία και το Δημόσιο Ταμείο. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν υπάρχουν αυτές οι καταστάσεις.

Ενθυμούμαι ότι νεαρή πασιονάρια του Σύριζα φώναζε μέσα στο δημοτικό συμβούλιο κατηγορώντας τον φίλο της Χ.Αντωνιάδη για δεξιά παρέκκλιση, διότι αυτός, προκειμένου να υπάρξει τελικά ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου που να καταδικάζει τη διαδικασία που ακολουθούσε η τότε κυβέρνηση, δεν πρότεινε να συμπεριληφθεί σε αυτό και η απόφαση κατάληψης του κτηρίου. Δεν ήταν, για τις δικές της τότε επιθυμίες, όσο έπρεπε αντίθετος κατά των σαμαροβενιζέληδων και για αυτό και εξοβελιστέος από τους επαναστάτες των γλυκών υδάτων. Και μετά όλοι οι αντιδρώντες στην εκποίηση επικαλούντο αυτό το ίδιο ψήφισμα του δημοτικού συμβουλίου Ναυπλίου. Η σιωπηλή σήμερα επαναστάτρια. Να τα λέμε αυτά, διότι εσχάτως απέκτησε και υψηλή κομματική θέση στο κόμμα που κυβερνάει. Τα είπα και ξαλάφρωσα. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν υπάρχουν αυτές οι καταστάσεις.

Και μετά κατά την προεκλογική περίοδο του Γενάρη του 15, κατέφθασε ο Αλέξης στην Αργολίδα και τον πήγαν στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Ναυπλίου ενώπιον της "αντιταϊπέδ επιτροπής" για να δεσμευθεί ότι την επόμενη μετά τις εκλογές ημέρα θα εξαφανιζόταν το Ταϊπέδ και θα έπαυαν τα "ξεπουλήματα" της δημόσιας περιουσίας. Και αντί για αυτό έχουμε το υπερταμείο για 99 χρόνια. Και το εμβληματικό κτήριο δημοπρατείται μεθαύριο Και οι μουτζώσαντες και η πασιονάρια και κάποιοι άλλοι που καθύβριζαν σιωπούν σήμερα με εκκωφαντικό τρόπο.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν δύναμαι να ομιλήσω για όλους όσους τότε αντιδρούσαν. Ο φίλος μου ο Κώστας Γκότσης, αρθρογραφεί συνεχώς και αδιαλείπτως για αυτά που συμβαίνουν. Παραμένει, προς τιμήν του,  για τους δικούς του ιδεολογικούς λόγουςσταθερός στις απόψεις του. Και δεν είναι μόνος αυτός. Υπάρχουν και άλλοι. Αλλά πλέον ο αγώνας τους είναι αναιμικός. Τέρμα οι αγωνιστικές διεκδικήσεις. Αυτοί αντιδρούν ακόμα. Όμως οι άλλοι δεν είχαν καμία απολύτως σκασίλα για το τι θα γίνει το κτήριο στο Μεγάλο Δρόμο και όλη η υπόλοιπη δημόσια περιουσία. Διαφωνεί κάποιος;

Αλλά και η στάση της δημοτικής αρχής που συμφώνησε στο "αντιταϊπέδ" ψήφισμα, είναι ολοφάνερο πλέον ότι ήταν ακραία υποκριτική. Να δείξουμε ότι ενδιαφερόμεθα, δήθεν να συμφωνήσουμε σε κάποιες δράσεις για να μην πουληθεί το κτήριο μόνον για τους οφθαλμούς του κόσμου. Και μετά; Και τώρα; Τώρα ούτε ψίθυρος; Και συμφώνησαν, λέει, με την προηγούμενη Κυβέρνηση να περιέλθει στο Δήμο κάποιο παραλιακό οικόπεδο ως αντιστάθμισμα. Και λοιπόν;  Υπάρχει κάποιο σχέδιο για το πως θα αξιοποιήσουμε το οικόπεδο αυτό; ΄Η θα πάει άκλαυτο και αυτό, όπως συνέβη με τόσα άλλα ακίνητα όπως το Μπούρτζι και το Τελωνείο και το Βενετικό Κτήριο στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου και το κτήριο Παπαδόπουλου πίσω από τις φυλακές Λεονάρδου και το μεγάλο ακίνητο που αγοράσθηκε για να γίνει η Πανεπιστημιούπολη;

Τους θυμάμαι όλους αυτούς τους φωνασκούντες και παλαιότερα έξω από το Υποκατάστημα Ναυπλίου της Αγροτικής Τράπεζας σε κινητοποίηση για το διαχωρισμό της Τράπεζας σε κακή και καλή και την πώληση των θετικών στοιχείων του ενεργητικού στην Τράπεζα Πειραιώς. “Προδοτική” πράξη ήταν και αυτή τότε της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου. Δεν είχαν αντιληφθεί το παραμικρό για το τι είχε συμβεί στην χώρα. Για την κατάσταση στην οποία περιήλθε το Τραπεζικό μας σύστημα. Και τώρα όλοι αυτοί δεν βγάζουν άχνα με το γεγονός ότι άπασαι οι Τράπεζες, πλην της αμαρτωλής τράπεζας Αττικής πέρασαν σε χέρια ξένων funds και το Ελληνικό Δημόσιο σχεδόν μηδένισε τη συμμετοχή του, ενώ είχε τα πλειοψηφικά πακέτα σε όλες ανεξαίρετα τις Τράπεζες, ακόμα και στην Πειραιώς, που είχε αποκτήσει την Αγροτική. Αλυχτούσαν τότε, σιωπούν σήμερα. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν υπάρχουν αυτές οι καταστάσεις. Δεν είχαν τελικά καμία σκασίλα για την μεταβίβαση της Αγροτικής, όπως δεν είχαν και για την τύχη του κτηρίου στο Μεγάλο Δρόμο. Η εξουσία και μόνον τους ένοιαζε και τίποτα άλλο.

Είπαμε. Δεν αναφέρομαι σε όλους.

Διαφωνούσα τότε με τις αντιταϊπέδ λογικές και συγκεντρώσεις και φωνασκίες, ύβρεις και μουντζώματα. Το βασικό κατ΄ εμέ ήταν και είναι η χρήση της δημόσιας περιουσίας και όχι ο ιδιοκτήτης και διαχειριστής της.

Θεωρώ απαράδεκτο το εμβληματικό κτήριο του Μεγάλου Δρόμου να πωληθεί για να γίνει ένα ακόμα καφέ. Δεν πάσχουμε από καταστήματα που πωλούν γαλόφραπο. Τα κτήρια αυτά που βρίσκονται σε σημαντικά σημεία της πόλης πρέπει να έχουν χρήσεις που θα δώσουν ώθηση στον πολιτισμό, τον τουρισμό, την οικονομική ζωή. Δεν είναι το μείζον το ιδιοκτησιακό αλλά το πως χρησιμοποιούμε τη δημόσια περιουσία. Και τότε η αντιταϊπέδ επιτροπή δεν έθετε αυτό ως κυρίαρχο ζήτημα. Αν είναι να παραμείνει το κτήριο στο δημόσιο και να είναι κλειστό και αραχνιασμένο, καλύτερα να πωληθεί και να το πάρει ένας ιδιώτης. Και αν είναι να συμβεί το απαράδεκτο δι΄εμέ να λειτουργήσει ως καφέ μπαρ και πάλι σε χέρια ιδιώτη πρέπει να περάσει.

Όμως καλύτερο και από αυτό θα ήταν να είχαμε εγκαίρως αποφασίσει την χρήση του κτηρίου για το γενικότερο καλό. Και τέτοιες δύσκολες σκέψεις ούτε τα αντιταϊπέδ μέλη είχαν κάνει, ουδέ και η δημοτική αρχή. Έτσι χάθηκε το τραίνο.

Και η δικιά μου σκέψη, την έχω εκφράσει άλλωστε και παλαιότερα, θα ήταν το κτήριο αυτό να παραχωρηθεί εκ νέου στο Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα για να στεγασθεί εκεί το μουσείο (ή έστω παράρτημα) μόδας, που ετοιμάζουν οι άνθρωποι. Αμέσως θα εκτοξευόταν τ΄Ανάπλι μας. Καταστήματα εκλεκτών ρούχων θα άνοιγαν, βιοτεχνίες που θα ήθελαν να εκμεταλλευθούν το γεγονός θα μπορούσαν να δημιουργηθούν. Και το επόμενο βήμα θα ήταν όλα τα καταστήματα του Ναυπλίου να έχουν κάποια μουσειακά αντικείμενα. Τα έχει προτείνει αυτά το ΠΛΙ. Εις μάτην μιας πόλης σε πλήρη ακινησία. Την ίδια ακριβώς στιγμή επαρχιακές πόλεις της Ευρώπης όπως το Bath, που έχει μουσείο μόδας, έχουν απογειωθεί.

Που σκέψεις και ιδέες για τέτοια θέματα. Είναι στεγνοί οι άνθρωποι. Αφυδατωμένοι ως εραστές της εξουσίας. Και οι προηγούμενοι μία από τα ίδια. Δεν σχεδίασαν το παραμικρό. Και μια δημοτική αρχή ανίκανη να δει την πόλη σε έναν μακρινό ορίζοντα

Δυστυχώς το επάνω χέρι το έχουν σήμερα οι μουτζώσαντες και φωνασκήσαντες και αι φωνασκήσασαι