Μόνος ολομόναχος




Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016

Η ενδοχώρα τ΄Αναπλιού. Ας το πάρουμε βρε παιδιά το πράγμα τελείως διαφορετικά

Χρόνια τώρα ακούγεται η γκρίνια των Σαλονικιών και Βορειοελλαδιτών κατά των νοτίων και του κράτους των Αθηνών που μονίμως τους αδικεί κατάφωρα και έστειλε και τον Ηρακλή να παίζει στην τρίτη Εθνική.
Βέβαια υπήρχαν οι ιστορικοί λόγοι που το αίσθημα της αδικίας είχε παγιωθεί στα μυαλά και τις ψυχές των βορείων συμπατριωτών μας. Από τον καιρό του Μεγάλου Διχασμού αλλά και μετά, με την έλευση των προσφύγων που κατά κύριο λόγο εγκαταστάθηκαν στη Βόρειο Ελλάδα, υπήρξαν συγκεκριμένες πολιτικές  που στοιχειοθετούσαν μια ευνοϊκή μεταχείριση των πληθυσμών της "παλαιάς Ελλάδας". Είναι γνωστές οι εκφράσεις για τους Μοραϊτες γραφιάδες και Κρητικούς χωροφυλάκους που είχαν το πάνω χέρι και καταδυνάστευαν τους αγροτικούς κυρίως πληθυσμούς της Μακεδονίας.
Και αυτό το αίσθημα αδικίας  έχει φτάσει μέχρι τις μέρες μας. Όμως σήμερα, εγώ θάλεγα, ότι κάποιος πρέπει να στοιχειοθετήσει το εάν και κατά πόσον η Νότια Ελλάδα έχει το πάνω χέρι στην κατανομή πόρων, την εκτέλεση δημόσιων έργων και επενδύσεων και εάν οι  πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες είναι προνόμιο της Αθήνας και των νοτίων.

Ένα παρόμοιο αίσθημα αδικίας κατατρέχει και τους διαβιούντες ή καταγόμενους από την ενδοχώρα του Ναυπλίου.  Και εδώ όχι αδίκως, εάν εξετάσουμε το φαινόμενο μέσα στη διαδρομή του ιστορικού χρόνου. Μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες η ποιότητα ζωής του αστικού πληθυσμού, κατά κανόνα ήταν πολύ ανώτερη αυτής του αγροτικού κόσμου. Χαώδης διαφορά. Ιδίως εάν λάβουμε υπόψη μας  τα κοινωνικοοικονομικά δεδομένα των πιο πτωχών χωριών, ιδίων των ορεινών και ημιοορεινών περιοχών της Αργολίδας και τα συγκρίνουμε με τα δεδομένα ακόμα και των εργατικών συνοικιών του Ναυπλίου.
Όμως πάρα  πολλά έχουν αλλάξει τα τελευταία έτη.

Ένα μεγάλο μέρος των παλαιών καθαρά αγροτικών πληθυσμών έχει αστικοποιηθεί. Ολόκληρες οικογένειες ή τμήματα αυτών, έχουν μετακινηθεί στο άστυ, έχουν  εν πολλοίς απομακρυνθεί από τις αγροτικές ασχολίες ή  έχουν την καλλιέργεια των κτημάτων ως δευτερεύουσα απασχόληση. Μεγάλα τμήματα του   πληθυσμού της ενδοχώρας  εργάζονται πλέον στο Ναύπλιο, απασχολούνται στην πόλη, έχουν ανοίξει επιχειρήσεις, πολλές φορές με επιτυχία, διασκεδάζουν στα καταστήματα της παλαιάς πρωτεύουσας της Ελλάδας και της Αργολίδας (για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί το Ναύπλιο δεν είναι πλέον πρωτεύουσα ούτε καν της Αργολίδας) και απλώς  έχουν την κατοικία τους στα χωριά, μόνον για ύπνο. Βέβαια υπάρχουν ακόμα και οι  κατά κύριο και αποκλειστικό επάγγελμα αγρότες που προσπαθούν να επιβιώσουν καλλιεργώντας κυρίως εσπεριδοειδή και δευτερευόντως κηπευτικά. Και αυτοί στην πλειοψηφία τους υποφέρουν τα μάλα.
Όμως πρέπει να πάψουμε να τα βάζουμε με το κράτος των Αθηνών αλλά και με το σπάνιο  υπό εξαφάνιση είδος ανθρώπου που είναι οι κάτοικοι  της παλιάς πόλης του Ναυπλίου για να δικαιολογήσουμε την τεράστια φτώχεια.
Αιρετός στο δημοτικό συμβούλιο Ναυπλίου, διαμαρτυρήθηκε και τα έβαλε με την αδικία που γίνεται σε βάρος των χωριών και υπέρ της παλιάς πόλης!!!
Νομίζω ότι πρέπει κάποτε να το δούμε τελείως αλλιώς όλο αυτό σε σχέση με την αντίθεση αυτή που δεν έχει σήμερα ουσιαστικές βάσεις και δεν στηρίζεται σε πραγματικά δεδομένα.
Αντί για αντίθεση, πρέπει να δούμε τις συνεργασίες για να βγουν οι πάντες ωφελημένοι.

Τα πράγματα τον τελευταίο καιρό δεν είναι μόνον χάλια για τους ανθρώπους που προσπαθούν να ζήσουν  από την εργασία τους στα χωράφια. Είναι πολύ πιο χάλια από το χάλια. Οικτρή και τρισάθλια η κατάσταση, έτσι που δεν ήταν ποτέ στα μεταπολεμικά χρόνια.
Θα σας πάρω για παράδειγμα έναν αγρότη με πολύ μεγάλο για την Αργολίδα κλήρο. Εκατό στρέμματα να πούμε στην τέλεια υπερβολή. Δεν ξέρω εάν υπάρχει τέτοια περίπτωση, αλλά ας  δούμε το παράδειγμα που μπορεί να είναι το καλύτερο των καλυτέρων. Εκατό στρέμματα πορτοκάλια. Πενήντα δένδρα ανά στρέμμα, ομιλούμε για πέντε χιλιάδες δένδρα. Ας πούμε πάλι ότι όλα τα δένδρα είναι σε καλή κατάσταση και δεν έχουν επηρεασθεί από παγετούς. Πέντε χιλιάδες δένδρα που μπορούν να έχουν μια μέση παραγωγή εβδομήντα κιλά ανά δένδρο.. Τριακόσιες πενήντα χιλιάδες κιλά πορτοκάλια. Τεράστια ποσότητα θα μου πει κάποιος. Ζάμπλουτος ο μεγαλοαγρότης αυτός. Όμως η τιμή του πορτοκαλιού έχει καταρρεύσει στα δέκα λεπτά ανά κιλό . Πρέπει λοιπόν να αφαιρέσουμε ένα μηδενικό από την παραγωγή των 350.000 χιλιογράμμων για να διαπιστώσουμε ότι ο ετήσιος τζίρος του μεγαλοαγρότη είναι 35.000 ευρώ. Και από αυτόν θα πρέπει να αφαιρέσουμε έξοδα καλλιέργειας, ηλεκτρικό ρεύμα, ύδατα, ΤΟΕΒ, φυτοφάρμακα, λιπάσματα, ημερομίσθια, αμοιβή λογιστή και σε αυτό που θα απομείνει θα υπολογισθεί φόρος εισοδήματος από το πρώτο ευρώ, ασφαλιστικές εισφορές. Και μετά έρχονται τα φουπουά, τα ένφια και τα λοιπά   και τα λοιπά και ταλιμπάν. Η καλύτερη λοιπόν περίπτωση ενός πορτοκαλοπαραγωγού με πολύ μεγάλο κλήρο είναι μια κατεστραμμένη υπόθεση. Φαντασθείτε όλους τους άλλους που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με τα μικρά χωραφάκια των πέντε και των δέκα στρεμμάτων. Θλίψη....
Και έτσι μένουν απλήρωτοι οι λογαριασμοί ΔΕΗ (στα σκοτάδια θα έμεναν τα χωριά μας εάν γινόντουσαν διακοπές ρεύματος λόγω απλήρωτων λογαριασμών) και γίνονται όσα γίνονται με τα ρολόγια της ΔΕΥΑΝ.
Σσσστ. Μην το φωνάξουμε. Κοινά μυστικά στην ενδοχώρα και στα ημιορεινά. Και στην γενική παύση πληρωμών και στη ρευματοκλοπή και υδατοκλοπή συμμετέχουν πέραν των κατεστραμμένων αγροτών και οι ημιαστοί και κάποιοι αρκετά πλούσιοι. Διότι υπάρχουν και τέτοιοι στα χωριά. Δεν πληρώνουν και αυτοί. Και υπάρχει και κυκλοφορεί πολύς πλούτος στην ενδοχώρα του Ναυπλίου, όσο και αν σας φαίνεται περίεργο.
Δεν κολώνω. Θα ακούσετε εδώ κάποιες αλήθειες που λίγο πολύ όλοι στα χωριά γνωρίζουν και στο άστυ αγνοούν.
Είναι όλοι αυτοί που έχουν ωφεληθεί με το κύκλωμα των επιδοτήσεων. Ουδείς ομιλεί. Σκατά αριστερά έχουμε στην κυβέρνηση. Μια ντροπή από δήθεν αριστερά, μας κυβερνά. Πραγματικοί αγρότες που ιδρώνουν στο χωράφι να μην παίρνουν καθόλου επιδοτήσεις και κάποιοι άλλοι που έστελναν τα πορτοκάλια τους στα χυμοποιεία, όπως τα έστελναν, με τον τρόπο που τα έστελναν,  να δικαιούνται άκοπα χρήματα. Και υπάρχουν και οι άλλοι που κανονίζουν τα πράγματα.  Οι νταβαντζήδες της υπαίθρου. Απ΄ όλα τα κόμματα προερχόμενοι. ΄Η μάλλον για να το πω καλύτερα με όλες τις καταστάσεις βολευόμενοι.  Όλοι λίγο πολύ στην επαρχία γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα. Αλλά η κατάσταση παραμένει ως έχει. Και μπορεί κάποια πράγματα να βελτιώθηκαν με τις δηλώσεις του ΟΣΔΕ, που έδωσαν ένα τέρμα στο όργιο της δήλωσης ανύπαρκτων εκτάσεων για καλλιέργειες επιδοτούμενων ειδών, μπορεί να περιορίσθηκαν τα εικονικά τιμολόγια και οι παράνομες επιστροφές φουπουά, όμως το μαύρο χρήμα συνεχίζει να είναι παρόν. Προς όφελος των επιτηδείων πάντοτε και όχι των μικροκαλλιεργητών. Άπαντες γνωρίζουν τους τύπους που καταφθάνουν με την Μερτσέντα στο χωράφι, κόβουν την παραγωγή  ενός μικρού κτήματος και το βράδυ πληρώνουν μετρητοίς στους πενόμενους. Και μετά το στέλνουν το φορτηγό στη Μακεδονία όπου πωλούν σε δεκαπλάσιες τιμές. Ωραία πράγματα!!! Φανταστικά κέρδη στις πλάτες της δυστυχίας
Και ο Ανάβαλος συνεχίζει αναβαλλόμενος. Και λάθος και αυτός προχωράει, όπως εκτελείται το έργο. Με διπλές και τριπλές κινήσεις. Ενεργοβόρος. Και το νερό για άρδευση θα φτάσει πανάκριβο για τις τσέπες των πορτοκαλοπαραγωγών, ότε και εάν καταφθάσει. Και θα δίνεται το νερό αυτό μία μέρα στις τόσες, ώστε να μην μπορούν οι αγρότες να κατευθυνθούν σε πιο δυναμικές καλλιέργειες για να αυξήσουν τα εισοδήματά τους.
Θέλετε και άλλες αλήθειες: Άδειες λαϊκών αγορών και υπαίθριου εμπορίου. Ωραία πράγματα. Και τα ομολόγησε ο δημοτικός σύμβουλος που πήρε τόσους σταυρούς για το τι γίνεται με τις χάρες. Κάποιοι κολλητοί είναι και οι προνομιούχοι. Και βλέπεις και στη λαϊκή δίπλα στον σκληρά εργαζόμενο παραγωγό, στον διπλανό ακριβώς πάγκο όλα τα καλούδια του εμπόρου. Και ουδείς διαχωρισμός υπάρχει. Και όταν επιχειρήθηκε να γίνει ένας τέτοιος διαχωρισμός εμπόρων και παραγωγών προς όφελος του μικροαγρότη αντέδρασε ο τότε αριστερός βουλευτής Αργολίδας.
Δεν πληρώνουν ΔΕΗ στα χωριά. Δεν πληρώνουν και ΔΕΥΑΝ. Σε λίγο και οι δύο αυτές δημόσιες επιχειρήσεις θα είναι προβληματικές και θα αδυνατούν να ανταποκριθούν στο σκοπό τους. Και ουδείς ενδιαφέρεται να εισπράξει τα οφειλόμενα αν όχι από τους αγρότες που δεν έχουν, τουλάχιστον, έστω, από τους εν αγροίς αστούς και από τους εν χωρίοις πλουσίους.
Και ενώ η ύπαιθρος και η αγροτιά στενάζει, την ίδια στιγμή στα πανηγύρια γίνεται το αδιαχώρητο. Και απίστευτη φοροδιαφυγή. Κοινό μυστικό κι αυτό. Χιλιάδες ευρώ  αλλάζουν χέρια και καταλήγουν στα χέρια ελαχίστων που δεν πληρώνουν φόρους. Και υπάρχουν και οι αθλητικοί και άλλοι σύλλογοι από πίσω για προπέτασμα καπνού. Είναι να τρελαίνεται κάποιος να υπάρχει τέτοιο όργιο μαύρου χρήματος και την ίδια στιγμή ο μικροαγρότης να μην έχει τα βασικά. Και εδώ ουδείς ομιλεί. Και ο Δήμος μας  πληρώνει από πάνω για τα πανηγύρια με χρήματα των δημοτών, στα οποία ωφελούνται οι πολύ λίγοι. Πληρώνει για τα πανηγύρια, αλλά αδιαφορεί για οποιαδήποτε αναβάθμιση του δημόσιου χώρου στα χωριά. Χαλέπι χαρακτήρισε καθ΄υπερβολήν  το χωριό του ένας φίλος ποταμίσιος, λόγω των λακκουβών στους δρόμους.
Και δεν σκεφτόμαστε να το πάρουμε τελείως διαφορετικά το πράγμα.
Να δούμε βρε παιδιά πως θα σταματήσει η μονοκαλλιέργεια του πορτοκαλιού. Να οδηγηθούμε σε νέες δυναμικές καλλιέργειες. Να προχωρήσουμε σε βιολογικές καλλιέργειες ή έστω σε πιστοποιημένες. Να δώσουμε ονοματεπώνυμο στα τοπικά προϊόντα. Να δημιουργήσουμε δημοπρατήρια τιμών. Να το πάρουμε αλλιώς με τον Ανάβαλο. Το έχουμε το παράδειγμα με τα Ιρια. Να επιχειρήσουμε οικονομίες κλίμακας. Το έχουμε το παράδειγμα με το Συνεταιρισμό του χωριού των Μπουτίων, αν δεν κάνω λάθος. Να δούμε πως το κάνουν στη Γαλλία και την Ιταλία για να προωθήσουν και να διαφημίσουν τα προϊόντα τους. Είμαστε ένας ευλογημένος τόπος και παράγουμε το πιο νόστιμο πορτοκάλι στους κάμπους της Αρχαίας Επιδαύρου, των Αρχαίων Μυκηνών της Αρχαίας Τίρυνθας. Μπορούμε να τα εκμεταλλευθούμε όλα ετούτα. Να το παίξουμε και λίγο φρου φρου και αρώματα, όπως κάνουν οι Φραντσέζοι. Να συσκευάσουμε με φανταχτερές κορδέλες το εξαιρετικό προϊόν. Να εκμεταλλευθούμε τον τουρισμό που συρρέει. Δεν μπορεί να πουλάει ο αγρότης δέκα λεπτά το πορτοκάλι και στα παραλιακά καταστήματα του Ναυπλίου να προσφέρουν το χυμό έναντι τριών ευρώ.  Έχουμε τόσα πρωτότυπα και τερψιλαρύγγια φαγητά. Γιατί αδιαφορούμε για την προώθησή τους; Κάνουμε μια  γιορτή για την αγκινάρα που μπορεί να προσφέρει διασκέδαση για αυτούς που τη βρίσκουν με κλαρίνα, αλλά δεν βοηθάει στο παραμικρό το καταπληκτικό προϊόν των Ιρίων. Αδιαφορεί η τοπική ηγεσία για τις προτάσεις να προωθηθεί το προϊόν αυτό στα εστιατόρια της περιοχής. Να γίνει γνωστό στα εκατομμύρια των επισκεπτών. Να αποκτήσει ονομασία προέλευσης. Δεν βλέπουμε πέρα από τη μύτη μας. Μας ξεπέρασαν και οι Τσάκωνες με την προώθηση της μελιντζάνας. Άπαντες μας ξεπέρασαν. Εμείς γιορτές και πανηγύρια σαν αντίδοτο στην φτώχεια και την ανέχεια.
Να τα αλλάξουμε όλα.
Να το πάρουμε αλλιώς απεξαρχής. Δεν πάει άλλο.
Να κάνουμε την ενδοχώρα του Ναυπλίου δύναμή μας από αδυναμία μας.
Να ζηλεύουμε εμείς οι ελάχιστοι Μοϊκανοί κάτοικοι της παλιάς πόλης, όλους τους αγρότες στα χωριά μας.
Γίνεται.
Χρειάζονται αλλαγές πολιτικών δράσεων και αλλαγές των τοπικών αυτόνομων μικροηγετών στα χωριά, που διαφεντεύουν τον τόπο και καθηλώνουν τους αγροτικούς πληθυσμούς στη μιζέρια.
Αλλά για τους μικροπολιτίσκους της περιοχής, τους αυτόνομους ηγετίσκους θα ομιλήσω στην προσεχή ανάρτησή μου. Αν έχω κέφι να γράψω. Διότι μόνον αν έχω όρεξη γράφω
.



Δευτέρα 22 Αυγούστου 2016

Οι ολόγυμνες του Ναυπλίου



Πουλάκια μου..... Για εσάς που γενικώς  δεν με διαβάζετε λέω και που τώρα ανοίξατε την ανάρτησή μου, επειδή είδατε τον τίτλο και την φωτογραφία που σας έβαλα για να σας εξάψω την φαντασία.
Όμως δύνασθε τώρα  να κλείσετε το παράθυρο. Δεν έχω από εδώ και μπρος κάτι άλλο για ολόγυμνες κοπέλες, αφού θα μιλήσω για ολόγυμνες καλωδιώσεις σε γραφεία. Αλλά ίσως αξίζει να  κάνετε μια μικρή  προσπάθεια να διαβάσετε λίγο ακόμα από την ανάρτησή μου για να διαπιστώσετε, όλοι εσείς που τα βάζετε με τον Σόιμπλε, τις δικές μας, ολόδικές μας ευθύνες για την κατάστασή μας.
Γυμνές λοιπόν καλωδιώσεις στα γραφεία των  δημόσιων και δημοτικών υπηρεσιών του Ναυπλίου και ουδείς προϊστάμενος χολοσκάει.
Πριν από λίγα χρόνια έγινε ένα μεγάλο έργο, που είχε χρηματοδοτηθεί από το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, με χρήματα δηλαδή και των Γερμανών και των Ολλανδών και των Γάλλων και των άλλων για την ψηφιακή διασύνδεση των δημοσίων υπηρεσιών με οπτικές ίνες, με μεγάλες δηλαδή ταχύτητες. Τέτοια πανομοιότυπα παρόμοια έργα έγιναν μέσω των δήμων σε πολλές πόλεις της χώρας μας.
Ολοκληρώθηκε το έργο, σκάφτηκαν οι δρόμοι του Ναυπλίου από άκρη σε άκρη και το δίκτυο των οπτικών ινών έφτασε σε κάθε υπηρεσία,  πληρώθηκαν οι εργολάβοι με ένα πολύ σεβαστό ποσό και υποθέτω ότι οι εργασίες που έγιναν ήσαν τεχνικά άρτιες, Σε κάθε λοιπόν υπηρεσία έφτασε ένα καλώδιο που παραμένει σήμερα γυμνό αναμένοντας να κουμπώσει σε ένα άλλο μηχάνημα υψηλής τεχνολογίας, έτσι ώστε μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου όλες οι υπηρεσίες να είναι διασυνδεδεμένες μεταξύ τους.
Θα μου πείτε: Τι μας νοιάζει εμάς η διασύνδεση των υπηρεσιών, οι οπτικές ίνες, οι μεγάλες ταχύτητες διασύνδεσης;
Ακούστε λοιπόν: Στη σημερινή ψηφιακή εποχή και όταν έχουν δοθεί και τόσα χρήματα, είναι αδιανόητο οι πολίτες, οι εργαζόμενοι, οι επιχειρηματίες, οι συνταξιούχοι να ταλαιπωρούνται με τη γραφειοκρατία, να τρώνε τον χρόνο τους μαζεύοντας έγγραφα και δικαιολογητικά, να τρέχουν από υπηρεσία σε υπηρεσία, να μην μπορούν να κάνουν την δουλειά τους ή να τους καθυστερούν αδικαιολόγητα.
Μερικά παραδείγματα το τι θα μπορούσαμε να πράττουμε αντί να είμαστε θεατές και συμμέτοχοι του αγώνος μεταξύ των ομάδων  του Βραδυποριακού και του Ταλαιπωριακού.
Υπάρχουν επιχειρηματίες (π.χ. φαρμακεία) που ανά μήνα  υποβάλουν στον ΕΟΠΥΥ πιστοποιητικά φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας προκειμένου να πληρωθούν τις συνταγές των ασφαλισμένων. Και  κάνουν το ίδιο μονότονο πράγμα ανά μήνα. Και άλλοι επιχειρηματίες είναι υποχρεωμένοι να τρέχουν Τρώνε άσκοπα τις ώρες τους. Και πηγαίνουν στον υπάλληλο που ψάχει στο πισί του τα τυχόν χρέη και τις οφειλές ληξιπρόθεσμες και μη και μετά αφού σημειώσει τα νούμερα πάνω στο έντυπο και ακόμα και εάν δεν έχεις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις, σε στέλνει υποχρεωτικά στον πάνω όροφο στον Προϊστάμενο, στον οποίο αφού στηθείς, εάν έχει κόσμο, μετά λαμβάνεις την υπογραφή του, την οποία ο επικεφαλής θέτει αβλεπί, χωρίς να ελέγξει το παραμικρό. Και μετά ξανακατεβαίνεις στον κάτω όροφο για να λάβεις το οριστικό χαρτί της ενημερότητας. Και μετά αυτά τα πιστοποιητικά με όλα τα άλλα τα πηγαίνεις στο Σύλλογο, ο οποίος με τη σειρά του αποστέλλει σε κούτες όλα τα έγγραφα στα κεντρικά του ΕΟΠΥΥ που τα βάζει σε αποθήκες. Φαντασθείτε τώρα να έχει συνδεθεί ο ΕΟΠΥΥ με το ΙΚΑ και το Τaxis και με όλους αυτούς οι Σύλλογοι Ιατρών και Φαρμακοποιών. Μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου o ΕΟΠΥΥ θα έχει ενημερωθεί από τον εξουσιοδοτημένο υπάλληλο, όχι για το ποιοι φαρμακοποιοί είναι συνεπείς, αλλά για το ποιοί είναι ασυνεπείς. Και έτσι θα έχουν αποφευχθεί οι ταλαιπωρίες χιλιάδων επαγγελματιών.

Ακούστε και το άλλο το τρελό που σχετίζεται και αυτό με την Εφορία. Αν επιθυμείς να κάμεις οποιαδήποτε μεταβίβαση διατηρητέου στο Ναύπλιο ή αλλαχού, θα πρέπει να  προσκομίσεις όχι μόνον το ΦΕΚ ότι έχει κηρυχθεί διατηρητέο το κτίσμα, αλλά και βεβαίωση από την Πολεοδομία ότι το ΦΕΚ αυτό δεν έχει ανακληθεί. Δεν έχει καμία σημασία ότι καμία κήρυξη διατηρητέου δεν έχει ανακληθεί στο Ναύπλιο. Πρέπει λοιπόν να φύγεις από την Εφορία, να μπεις στο αυτοκίνητο ή σε ταξί, αν δεν έχεις αυτοκίνητο, να πας μέχρι την Πολεοδομία, να υποβάλεις την αίτηση, να περιμένεις κάμποσο να σου απαντήσουν εγγράφως, πιθανόν να πρέπει να ξαναπάς για να σου δώσουν την βεβαίωση του αυτονόητου, αφού ξαναπάρεις ταξί, αν δεν έχεις αυτοκίνητο,  και μετά να ξαναπάς στην εφορία για να τους δώσεις την βεβαίωση και να πληρώσεις τον φόρο που αναλογεί, για να πας μετά στο συμβολαιογράφο, αφού πρώτα πρέπει να έχεις περάσει από τον λογιστή για τον ενφια και από τον μηχανικό για τα πιστοποιητικά κλπ. Πόσο πιο απλά και λιγότερο ανέξοδα θα ήταν τα πράγματα εάν οι δύο αυτές υπηρεσίες και οι άλλες είχαν διασυνδεθεί;

Ακούστε και το άλλο το τρελό. Έπρεπε να υποβληθεί στη ΔΟΥ μία  δήλωση φόρου δωρεάς, για την οποία  δεν υπάρχει καμία φορολογική υποχρέωση. Φόρος δηλαδή μηδέν. Συγκεκριμένο παράδειγμα σας λέω.  Δεν το βγάζω από το κεφάλι μου. Ο δωρητής είναι ανάπηρος με βούλα και πιστοποιητικό. Οι δωρεοδόχοι είναι κάτοικοι ΗΠΑ και μου έχουν κάνει πληρεξούσιο. Η ΔΟΥ Αργους που είχε δυνητικά τη δυνατότητα να δεχθεί τη δήλωση, αφού το συμβόλαιο που αφορά ακίνητα της Αργολίδας, θα γινόταν  σε Συμβολαιογράφο του Αργους, αρνήθηκε να την παραλάβει, με το σκεπτικό ότι είναι δυνητική η υποχρέωσή της και με ανάγκασε να πάω στην Αθήνα. Πληροφορούμαι ότι στη συγκεκριμένη ΔΟΥ της Αττικής γίνεται χαμός και πρέπει να πάω πολύ  πρωί για να προλάβω. Ξεκινάω αξημέρωτα, στις έξι από το Ναύπλιο και είμαι στην Εφορία στις οχτώ. Διαπιστώνω ότι υπάρχουν μπόλικοι πριν από εμένα που έχουν στηθεί από τις έξι το πρωί.  Φτάνει μία η ώρα το μεσημέρι και εγώ ακόμα στην αναμονή και φως δεν βλέπω. Πάω στον Έφορο και διαμαρτύρομαι. Ευγενέστατος ο άνθρωπος με διαβεβαιώνει  ότι εντός της ημέρας θα εξυπηρετηθώ. Πράγματι στις τέσσερις μετά  το μεσημέρι  υποβάλω την δήλωση. Μαντνες. Πήρα βέβαια το μεροκάματό μου, χρέωσα στον πελάτη  και τις πορτοκαλάδες που ήπια για τον ιδρώτα που έχυσα, όμως πρέπει να σκεφτείτε ότι ο εξ Αμερικής πελάτης μου είναι ένας από τους 100 πιο πλούσιους ανθρώπους του κόσμου. Κροίσος. Επένδυσε σε κάτι ακίνητα στην Αργολίδα επειδή η σύζυγός του έχει καταγωγή από την περιοχή μας. Όμως ο άνθρωπος, εάν εύρισκε ευνοϊκό περιβάλλον, θα μπορούσε να ρίξει άνετα μερικά δεκάδες εκατομμύρια για επενδύσεις στην Αργολίδα. Επειδή είναι και τρελός με το άθλημα της καλαθοσφαίρισης και χίλιες φορές πιο πλούσιος από τους Γιαννακοπουλέους θα μπορούσε ο ΟΙΑΚΑΣ να πήγαινε τραίνο για Αλφα ένα και μετά να σηκώσει και το Ευρωπαϊκό. Υπερβάλλω, αλλά οι σωστές συνθήκες είναι αυτές που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για επενδύσεις και ανάπτυξη. Και εμείς βγάζουμε μόνοι μας τα ματάκια μας. Και οι γυμνές στα γραφεία παραμένουν τσίτσιδες. Και αντί να πάνε ηλεκτρονικά οι δηλώσεις από τη μία Εφορία στην άλλη, πρέπει να κάνεις 150 χιλιόμετρα και άλλα τόσα στην επιστροφή και να στηθείς επί ώρες. Φαντασθείτε λοιπόν το συγκεκριμένο παράδειγμά μου να αφορούσε τις Εφορίες Κέρκυρας και Ρόδου. Μάντνες ξαναλέω.

Αλλά υπάρχουν και πολλά άλλα που μας δυσκολεύουν τη ζωή λόγω των γυμνών καλωδίων. Θέλει κάποιος να φρεσκάρει το κατάστημά του; Να το βάψει βρε παιδί μου, και να κάνει δυο-τρία μερεμέτια. Για να είναι νόμιμος πρέπει να πάρει μια άδεια μικρών εργασιών από  την Πολεοδομία και μιαν άλλη από την αρχαιολογία, εάν το κτήριο είναι μέσα στο ιστορικό κέντρο του Ναυπλίου. Μπορεί να περιμένει κάμποσο χρόνο. Εν τω μεταξύ τρέχουν οι μέρες και χάνονται έσοδα. Τι πιο απλό από αυτό που θα σας πω;  Υποβάλει ο ενδιαφερόμενος την αίτησή του μέσω Πολεοδομίας, μαζί με φωτογραφίες του καταστήματος που θέλει να βάψει και να μερεμετέψει και με μια υπεύθυνη δήλωση ότι δεν θα προχωρήσει σε αλλαγές. Η πολεοδομία ηλεκτρονικά στέλνει όλο τον φάκελο στην αρχαιολογία και ο επιχειρηματίας το επόμενο δευτερόλεπτο ξεκινάει εργασίες, τις οποίες ολοκληρώνει εγκαίρως, χωρίς καθυστερήσεις για να μπορεί να δουλέψει ο άνθρωπος, χωρίς να πρέπει να περιμένει τους δημόσιους υπαλλήλους. Απλά πράγματα που μόνοι μας τα κάνουμε δύσκολα. Και αφού υπάρχουν οι φωτογραφίες σε ηλεκτρονική μορφή με βεβαία χρονολογία, είναι δυνατόν ανά πάσα στιγμή να αποκαλυφθούν τυχόν αυθαιρεσίες.
Κατά τα άλλα φταίει ο Σόιμπλε για τα χάλια μας λόγω των γυμνών που έχουν ενσκήψει στις δημόσιες υπηρεσίες της χώρας.

Θα σας πω και το άλλο:
Πριν από χρόνια μία εταιρεία πληροφορικής είχε αναλάβει έναντι αμοιβής, που οι Γερμανοί και οι άλλοι πλήρωναν, να επιμορφώσει τους δημοτικούς συμβούλους σε θέματα ψηφιακού Δήμου.  Οι άνθρωποι ήσαν ενημερωμένοι και είπαν ενδιαφέροντα πράγματα. Ήλθαν  στο δημοτικό  συμβούλιο Ναυπλίου που ξεκίνησε σε πλήρη απαρτία. Αφού πάρθηκαν οι παρουσίες σαν να ήμασταν μαθητούδια και αφού εξασφαλίσθηκε ότι οι επιμορφωτές θα έπαιρναν την αμοιβή τους, οι δημοτικοί σύμβουλοι την έκαναν ένας-ένας με ελαφρά πηδηματάκια. Στο τέλος έμειναν ο Πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, ένας σύμβουλος της πλειοψηφίας, που σήμερα είναι Δήμαρχος και, βεβαίως βεβαίως,  οι τρεις σύμβουλοι της "άλλης πρότασης". Μας είπαν για τις οπτικές ίνες που θα έφταναν σε κάθε νοικοκυριό και σε κάθε επιχείρηση, για τις χρήσεις του διαδικτύου, ώστε ο Δήμος να είναι φιλικός προς τον πολίτη και για να μπορεί να πληροφορεί να επικοινωνεί και να λαμβάνει με τη σειρά του πληροφορίες, αιτήματα και σκέψεις από τους δημότες. Μας είπαν για τις άπειρες δυνατότητες που ανοίγονται σε σχέση με την ψηφιακή εποχή, για τον τρόπο ενημέρωσης του Δήμου από τους κατοίκους, για τα προβλήματα και τις μεθόδους που οι νέες τεχνολογίες βοηθούν στην επίλυσή τους και στην ενημέρωση των πολιτών που υπέβαλαν το αίτημα.
Εάν θέλουμε να πάει μπροστά ο Δήμος, πρέπει να μπούμε στη νέα εποχή. Να μπορούν πολίτες απ΄όλην την Ελλάδα αλλά και από όλην την υφήλιο να ζουν και να εργάζονται εδώ. Αυτές είναι στρατηγικές σκέψεις και σχέδια για το μέλλον.
Είπαμε: Εμείς αρκούμαστε στο να προβάλουμε μόνον το Ναύπλιο ως την πόλη του έρωτα. Βοηθούν βέβαια σε αυτό και οι γυμνές στα γραφεία των υπηρεσιών.


Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

Ένα "ζετέμ" άρθρο για τ΄ Ανάπλι μας


1η Αυγούστου σήμερα. Με καύσωνα και πολύ φως.


"Στου μεσημεριού το φως το τραγούδι της Σαπφώς" (Οδυσσέας Ελύτης)

"Αυτά τα πρόσωπα δεν βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο.....
Δεν υπάρχει νερό. Μονάχα φως." (Γιάννης Ρίτσος)

"Στην τέντα της κληματαριάς το καλοκαίρι ανασαίνει" (Νίκος Γκάτσος)

"Θεέ ο καύσων αυτός χρειάζεται  για να υπάρξει τέτοιο φως.
Το φως αυτό χρειάζεται, μια μέρα για να γίνη μια δόξα κοινή,
μια δόξα πανανθρώπινη, η δόξα των Ελλήνων,
που πρώτοι, θαρρώ αυτοί,  στον κόσμο εδώ κάτω,
έκαμαν οίστρο της ζωής, τον φόβο του θανάτου" (Ανδρέας Εμπειρίκος)

"είπες εδώ και χρόνια:
κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός" (Γιώργος Σεφέρης)

"Δεν ξέρω καν γιατί μας ήλθε το καλοκαίρι αυτό,
για ποιαν ανέλπιστη χαρά, για ποιες αγάπες,
για ποιο ταξίδι ονειρευτό....." (Κώστας Καρυωτάκης)


Το φως, η ζέστη, ο Αύγουστος ανατρέπει την ισορροπία μου, οξύνει τα συναισθήματα, θολώνει το μυαλό. Γίνομαι πιο αγαπησιάρης. Γράψε και ένα άρθρο "ζετέμ" μου ζήτησε ένας φίλος. Αυτό επιθυμεί αυτή τη στιγμή και η υπερθεμανθείσα απείθαρχη συνείδησή μου.

Εκπληκτικό το Ναύπλιο και προοδεύει σε πολλούς τομείς.
Υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται για την πόλη μας και θεαματικές αλλαγές γίνονται και πολλές άλλες αναμένονται.
Ναι και το beach tennis, που τόσο κατηγόρησα, όταν το μυαλό μου ήταν δροσερό, όμορφο άθλημα είναι και αρέσει και στον φίλο μου το Θάνο.
Και πολλές προσπάθειες από τους ανθρώπους της δημοτικής αρχής και τους τοπικούς παράγοντες του τουρισμού έχουν γίνει για την προβολή τ΄ Αναπλιού.
Και είναι καταπληκτική και πανέμορφη η πορεία και η τουριστική ανάπτυξη του λιμανιού μας. Άοκνες οι προσπάθειες του λιμενάρχη μας. Εκπληκτικής ωραιότητος σκάφη επισκέπτονται το Ναύπλιο,
Και καταφθάνουν στην πόλη μας  Αμερικάνοι φοιτητές του Χάρβαρντ και επί μέρες  προβαίνουν σε πρωτογενή έρευνα. Και βοηθούνται σε αυτό από τον ΔΟΠΠΑΤ και άλλους παράγοντες της πόλης.
Και επί 25 χρόνια συνεχίζεται το ποιοτικό φεστιβάλ κλασσικής μουσικής.
Και ετοιμάζει η νέα διεύθυνση του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου, ένα νέο θεσμό. Το "Λύκειο Επιδαύρου" που θα αρχίσει να λειτουργεί με τις ζέστες του θέρους του 2017. Και θα μαζεύονται εκατοντάδες νέοι για σπουδές πάνω στο θέατρό. Ωραία πράγματα. Θολωμένο ακόμα το μυαλό μου από το πολύ φως. "Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός".
Και ακούγονται και καλές ειδήσεις για το Τριανόν. Οτι  κάποιοι ετοιμάζουν σωστούς φακέλους για χρηματοδότηση έργων. Για να επισκευαστεί το κτήριο. Να συντηρηθούν οι τοιχογραφίες του Κωνσταντινουπολίτη ζωγράφου Αρμενόπουλου, που βρίσκονται σήμερα σε χάλια κατάσταση. "Θεέ ο καύσων αυτός χρειάζεται  για να υπάρξει τέτοιο φως...."

Βραδάκι τώρα και ψιλοδρόσισε ξαναδιαβάζω αυτά που έγραψα το μεσημέρι για να διορθώσω τα ορθογραφικά και συντακτικά σφάλματα. Όσα βρω.
"Δεν ξέρω καν γιατί μου ήλθε το καλοκαίρι αυτό".  Εγώ τα έγραψα όλα αυτά τα επαινετικά;
Απώλεσα κάθε ίχνος αιρετισμού μου με τον καύσωνα;
Το λιμάνι με  τα πανέμορφα σκάφη. και ακόμα οι άνθρωποι δεν έχουν αποφασίσει να παράσχουν στα σκάφη αυτά όλα τα αναγκαία. Να δημιουργήσουν  εδώ μπροστά μας ένα σωστό αγκυροβόλιο με όλα τα καλούδια για τα σκάφη.
Beach tennis ναι. Αλλά ας το κάνουμε ερασιτεχνικά. Να δημιουργήσουμε τους χώρους για χαρά και αθλητισμό για όλους. Με ελάχιστα χρήματα γίνονται αυτά.  Όμως να πληρώνουμε από πάνω για εκδηλώσεις άχρηστες;
Φθίνει το φεστιβάλ χρόνο με τον χρόνο. Την τελευταία στιγμή αναγγέλλεται το πρόγραμμα με συνέπεια να μην  μπορεί η πόλη να απολαύσει όλες τις ωφέλειες. Προσκλήσεις επί προσκλήσεων. Ρεβεράντζες και δημόσιες σχέσεις.
Ποια βοήθεια στα προγράμματα του Χάρβαρντ εκ μέρους των ανθρώπων εδώ; Μοναχικές υποθέσεις και προσπάθειες.
Ποιες προσπάθειες για την τουριστική προβολή; Ούτε καν τουριστικο portal δεν έχει ο Δήμος, Μοναδικός ίσως σε όλη την υφήλιο.
Ειλικρινά ελπίζω για το Τριανόν. Ελπίζω.
ΥΓ Η φωτογραφία είναι του φίλου Δημήτρη Μπέκα από την ομάδα "Περπατώ Ναύπλιο. Φωτογραφίζω Ναύπλιο".