Μία ψήφος για το Σίμο

Κάνοντας χθες τηλεοπτική περιπλάνηση (ζάπινγκ στα Ελληνικά), έπεσα πάνω σε μια τηλεοπτική συζήτηση (ντιμπέιτ στα Ελληνικά), στην οποία συμμετείχαν εκ μέρους της ΝΔ ο Χατζηδάκης, εκ μέρους του Σύριζα ο Παπαδημούλης και εκ μέρους της ΔΗΜΑΡ ο Ανδρέας Παπαδόπουλος. Σε κάποια στιγμή ρωτάει ο Παπαδημούλης τον Χατζηδάκη: "Τι θα κάνετε στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών στο Βόλο, όπου η εκλογική μάχη δίνεται μεταξύ Μπέου και του υποψήφιου του Σύριζα;" (δεν θυμάμαι το όνομα του υποψηφίου και βαριέμαι να κάνω αναζήτηση στο διαδίκτυο (σέρτς στο ίντερνετ στα Ελληνικά)). Ο Χατζηδάκης σε πλήρη αμηχανία δεν απάντησε. Παρενέβη αμέσως ο Ανδρέας και απερίφραστα δήλωσε ότι οι πολίτες πρέπει να ψηφίσουν τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ και όχι τον Μπέο, εισπράττοντας την επιδοκιμασία του Παπαδημούλη. Πολύ σωστά τα είπε, χωρίς δισταγμούς ο Ανδρέας της ΔΗΜΑΡ. Εγώ βέβαια θα ήθελα να ακούσω και από τον Παπαδημούλη και από όλο τον Σύριζα να δώσουν μια ξεκάθαρη απάντηση στο εάν θεωρούν ότι οι πολίτες πρέπει στο δεύτερο γύρο  να προτιμήσουν τον Μπουτάρη σε σχέση με τον υποψήφιο της Νέας Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη, τον Τσιλιμίγκα της κεντροαριστεράς σε σχέση με τον Αγοραστό για την Περιφέρεια της Θεσσαλίας ή τους κεντροαριστερούς υποψήφιους δημάρχους και περιφερειάρχες σε εκατοντάδες άλλες περιπτώσεις, που οι συριζέοι υποψήφιοι έμειναν εκτός μάχης. Προβλέπω ότι ο Σύριζα με το απαράδεκτο και διχαστικό κεντρικό σύνθημά τους "η εμείς ή αυτοί" και "Σύριζα ή Μέρκελ", δεν πρόκειται να υποστηρίξει κανέναν που να μην είναι στο "εμείς" τους. Αυτή είναι η λογική τους. Όλοι όσοι είναι στο εμείς είναι οι καλοί και όλοι οι υπόλοιποι, αποτελούν το απόλυτο κακό.

Εγώ όμως δεν θα πάρω από τη λογική αυτή.

Έχουμε δεύτερο γύρο στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, στον οποίο αναμετρώνται ο Τατούλης και ο Βουδούρης.

Το λευκό πάντοτε αποτελούσε την τελευταία επιλογή μου.

Έτσι και τώρα. Θα πρέπει λοιπόν να επιλέξω, εάν θέλω να είμαι ευθύς, μεταξύ των δύο. Ισορροπίες εγώ δεν κρατάω, δεν με αφορούν και τις απεχθάνομαι μετά βδελυγμίας. Είμαι ελεύθερος να επιλέγω και καμία σκοπιμότητα (ούτε κομματική ούτε άλλους είδους)  θα μου απαγορέψει  να λέω ανοιχτά την άποψή μου.

Στο δίλημμα Τατούλης ή Βουδούρης απαντώ με ρητό και κατηγορηματικό τρόπο.

ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΓΥΡΟ ΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΩ ΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΒΟΥΔΟΥΡΗ.  

Η επιλογή μου αυτή βασίζεται σε πολλούς και διάφορους λόγους.

Και λέω επίσης το εξής. Θα πάω με ενθουσιασμό να ρίξω στην κάλπη (αφού αποκολλήσω την αυτοκόλλητη ταινία στο φάκελο) το ψηφοδέλτιο αυτό, εάν ο Βουδούρης βγει και πει με απερίφραστο και κατηγορηματικό τρόπο, ότι πρέπει οι Πελοποννήσιοι να ψηφίσουν με αυτοδιοικητικά κριτήρια. Εάν όμως  θελήσουν να προσμετρήσουν την ψήφο μου στα δημοψηφιστικά τους διλήμματα και στα απαράδεκτα κεντρικά τους συνθήματα, τότε και πάλι Βουδούρη μεν θα ψηφίσω, αλλά με κρύα καρδιά.

Και μία ατάκα για την ψήφο μου υπέρ Βουδούρη.

Έχω ζήσει μαγικές στιγμές στο Σίμο στην Ελαφόνησο, όταν ακόμα λίγοι τον γνώριζαν και ελάχιστοι βουτούσαν στα εκπληκτικά γαλάζια νερά αυτής της εκπληκτικής παραλίας. Ψηφίζω Βουδούρη, διότι γνωρίζω ότι εάν εκλεγεί θα αγωνισθεί για να σωθούν οι αναμνήσεις μου. Όχι ακέραιες, αφού τόσα χρόνια, ελάχιστοι εναντιώθηκαν στα μικροσυμφέροντα που λυμαίνονται και καταστρέφουν λίγο- λίγο τις παραλίες μας (και το Σίμο), αλλά πάντως αυτό το μνημείο της φύσης δεν πρέπει να γίνει λάφυρο κερδοσκοπικών κεφαλαίων.