Αν ρωτήσετε έναν συνταξιούχο που ζει στην Αθήνα ποιος είναι ο αγαπημένος του μήνας, μια πιθανή απάντησή του είναι "ο Απρίλιος", διότι τότε θα ξαναβρεθεί στο χωριό του μαζί με τη μεγάλη οικογένεια και φίλους και γνωστούς από τα παλαιά και θα ξαναζήσει τα έθιμα του παρελθόντος.
Η ίδια ερώτηση αν απευθυνθεί σε έναν μαθητή, η απάντησή του θα είναι ο "Ιούλιος", ως ο πρώτος μήνας διακοπών ενώ ένα μοντέλο που "ψάχνεται", θα απαντήσει "ο Αύγουστος", διότι τότε το κορμί-στόχος θα επιδειχθεί στις παραλίες της Μυκόνου.
Ένας Αυστριακός θα επιλέξει πιθανότητα το Δεκέμβριο, ως το μήνα των διακοπών στις Άλπεις για σκι και ως τον μήνα των Χριστουγεννιάτικων αγορών.
Αλήθεια. Ποιος είναι ο καλύτερος μήνας για κάποιον που κατοικεί στο παραδοσιακό Ναύπλιο;
Μα αναμφίβολα ο Νοέμβριος.
Ο Νοέμβριος; Έχετε άραγε απομουρλαθεί τελείως εσείς οι παλαιοαναπλιώτες; Ένας μήνας υγρός, βροχερός, μουντός, με έρημους δρόμους είναι δυνατόν να είναι ο καλύτερος μήνας για εσάς;
Και όμως:
Για σκεφτείτε ότι μπορούμε επιτέλους να ρίξουμε επτάωρα και οκτάωρα ύπνους συνεχείς.... Κάποιοι το έχετε δεδομένο αυτό. Εμείς όμως αναμένουμε τον βροχερό Νοέμβρη μπας και καταφέρουμε και ονειρευτούμε ένα γλυκό όνειρο στον ύπνο μας και όχι να βλέπουμε εφιάλτες στο ξύπνιο μας.
Και ο Νοέμβριος είναι ο δικός μας μήνας. Η βόλτα μέχρι το Φάρο ή πάνω στον Ψαρομαχαλά είναι η αποκλειστική δική μας απόλαυση. Νοιώθουμε ότι τα νεοκλασσικά, τα κάστρα, οι κρήνες η πόλη ολάκερη μας ανήκουν. Είναι ολόψυχα δικά μας. Τότε αποκτούμε και πάλι την ταυτότητά μας, που είναι ένα με το παρελθόν μας. Με τις παιδικές τρέλες, τις κοπάνες, τους παιδικούς και νεανικούς έρωτες. Κάθε Νοέμβριο οι παλαιονααυπλιώτες γίνονται ξανά οι θεοί και κυρίαρχοι της πόλης τους.
Και δεν είναι μόνον αυτά. Θα βγεις το μεσημέρι με την καλή και αγαπημένη σου παρέα, στη δική σου πλέον ταβέρνα, στον κάθε σύγχρονο Καρατσοπάνη του παρελθόντος σου και θα παραγγείλεις και θα φας εξαίρετο τραχανά ή καγιανά. Και ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας και το γκαρσόνι θα είναι και αυτοί ενθουσιασμένοι με την παρουσία σου. Όχι διότι θα του αφήσεις ένα μικρό ποσό, αλλά διότι είσαι εκεί και τον τιμάς. Και μετά στο λογαριασμό θα σου κλείσει το γκαρσόνι το μάτι και θα σου ζητήσει κάποιο ποσό, που δεν καλύπτει ούτε το κόστος των υλικών και του τσίπουρου. Και τότε. Τότε μόνον θα ευχαριστηθείς που δίνεις το "φιλοδώρημα", από το οποίο δεν θα πάρει, και δικαίως, ούτε ένα σεντ ο Στουρνάρας.
Και κάποιοι λένε ότι χωρίς πολύ φως, δεν υπάρχουν χρώματα. Και όμως. Οι ψαγμένοι,οι ερωτευμένοι, οι Αεκτζήδες θα σου πουν, ότι η απαράμιλλη ομορφιά έχει το χρώμα του κίτρινου. Και το Ναύπλιο, ιδίως την αυγή και περί λύχνων αφάς (στο μούσγωμα), έχει τη δική του μαγεία με το κίτρινο των φύλλων, πάνω στα οποία πέφτει το φως του ήλιου υπό γωνία. Και το Ναύπλιο έτσι, κάποιοι λίγοι μυημένοι μπορούν να το δουν το μήνα Νοέμβριο.
Θα αντιλέξετε και ετούτο σε σχέση με το Νοέμβρη στο Ναύπλιο. Ότι το μήνα αυτό η πόλη είναι νεκρή από πολιτιστική ζωή. Μέγα λάθος. Μόνον αυτοί που νομίζουν ότι πολιτισμός ισούται με ξεσάλωμα θα πουν κάτι τέτοιο. Το Ναύπλιο, το μήνα Νοέμβριο, είναι μια πόλη με τον αληθινό και πραγματικό του πολιτισμό. Χωρίς το δέλεαρ των πενηντάευρων και των εμφανίσεων των παραγόντων στις πρώτες σειρές. Το Ναύπλιο πάλλεται πραγματικά με έντονους ρυθμούς το μήνα Νοέμβριο. Στα μπαράκια με τις live συναυλίες, όπου εκεί θα συναντήσεις φοιτητόκοσμο και Ανταρσίτες και όχι ξενέρωτους και γλυκανάλατους. Στις ταβέρνες με τους παλαιούς να λένε ιστορίες και να τραγουδάνε. Τα τζαζ κουαρτέτα βρέθηκαν και αυτά στ΄Ανάπλι φέτος το Νοέμβριο. Και η έκθεση κεραμικών. Και τα θεατρικά παιχνίδια στο Τριανόν από το Θεατροδρόμιο. Και οι πεζοπορίες σε τόπους άγνωστους για πολλούς.
Ελάτε στην πλατεία εκεί προς το μεσημεράκι ή νωρίς το βράδυ, το μήνα Νοέμβριο. Δεν επικρατεί πανικός ούτε ενθουσιασμός με τους πολλούς τζίρους. Όμως "οι γητευτές της πλατείας και οι κυνηγοί αγρίων κονίκλων και ωραίων γυναικών ή ανδρών" (όπως είπε κάποιος καλός φίλος) είναι παρόντες, γητεύουν την πλατεία αλλά και παραδίδονται συνάμα στο μυστήριο του αληθινού Ναυπλίου του μηνός Νοεμβρίου.
Αγαπητοί μου ξενοδόχοι: Σας παρακαλώ. Ψυθιρίστε τα όλα αυτά. Μεταξύ μας να μείνει η Νοεμβριάτικη μαγεία
Η ίδια ερώτηση αν απευθυνθεί σε έναν μαθητή, η απάντησή του θα είναι ο "Ιούλιος", ως ο πρώτος μήνας διακοπών ενώ ένα μοντέλο που "ψάχνεται", θα απαντήσει "ο Αύγουστος", διότι τότε το κορμί-στόχος θα επιδειχθεί στις παραλίες της Μυκόνου.
Ένας Αυστριακός θα επιλέξει πιθανότητα το Δεκέμβριο, ως το μήνα των διακοπών στις Άλπεις για σκι και ως τον μήνα των Χριστουγεννιάτικων αγορών.
Αλήθεια. Ποιος είναι ο καλύτερος μήνας για κάποιον που κατοικεί στο παραδοσιακό Ναύπλιο;
Μα αναμφίβολα ο Νοέμβριος.
Ο Νοέμβριος; Έχετε άραγε απομουρλαθεί τελείως εσείς οι παλαιοαναπλιώτες; Ένας μήνας υγρός, βροχερός, μουντός, με έρημους δρόμους είναι δυνατόν να είναι ο καλύτερος μήνας για εσάς;
Και όμως:
Για σκεφτείτε ότι μπορούμε επιτέλους να ρίξουμε επτάωρα και οκτάωρα ύπνους συνεχείς.... Κάποιοι το έχετε δεδομένο αυτό. Εμείς όμως αναμένουμε τον βροχερό Νοέμβρη μπας και καταφέρουμε και ονειρευτούμε ένα γλυκό όνειρο στον ύπνο μας και όχι να βλέπουμε εφιάλτες στο ξύπνιο μας.
Και ο Νοέμβριος είναι ο δικός μας μήνας. Η βόλτα μέχρι το Φάρο ή πάνω στον Ψαρομαχαλά είναι η αποκλειστική δική μας απόλαυση. Νοιώθουμε ότι τα νεοκλασσικά, τα κάστρα, οι κρήνες η πόλη ολάκερη μας ανήκουν. Είναι ολόψυχα δικά μας. Τότε αποκτούμε και πάλι την ταυτότητά μας, που είναι ένα με το παρελθόν μας. Με τις παιδικές τρέλες, τις κοπάνες, τους παιδικούς και νεανικούς έρωτες. Κάθε Νοέμβριο οι παλαιονααυπλιώτες γίνονται ξανά οι θεοί και κυρίαρχοι της πόλης τους.
Και δεν είναι μόνον αυτά. Θα βγεις το μεσημέρι με την καλή και αγαπημένη σου παρέα, στη δική σου πλέον ταβέρνα, στον κάθε σύγχρονο Καρατσοπάνη του παρελθόντος σου και θα παραγγείλεις και θα φας εξαίρετο τραχανά ή καγιανά. Και ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας και το γκαρσόνι θα είναι και αυτοί ενθουσιασμένοι με την παρουσία σου. Όχι διότι θα του αφήσεις ένα μικρό ποσό, αλλά διότι είσαι εκεί και τον τιμάς. Και μετά στο λογαριασμό θα σου κλείσει το γκαρσόνι το μάτι και θα σου ζητήσει κάποιο ποσό, που δεν καλύπτει ούτε το κόστος των υλικών και του τσίπουρου. Και τότε. Τότε μόνον θα ευχαριστηθείς που δίνεις το "φιλοδώρημα", από το οποίο δεν θα πάρει, και δικαίως, ούτε ένα σεντ ο Στουρνάρας.
Και κάποιοι λένε ότι χωρίς πολύ φως, δεν υπάρχουν χρώματα. Και όμως. Οι ψαγμένοι,οι ερωτευμένοι, οι Αεκτζήδες θα σου πουν, ότι η απαράμιλλη ομορφιά έχει το χρώμα του κίτρινου. Και το Ναύπλιο, ιδίως την αυγή και περί λύχνων αφάς (στο μούσγωμα), έχει τη δική του μαγεία με το κίτρινο των φύλλων, πάνω στα οποία πέφτει το φως του ήλιου υπό γωνία. Και το Ναύπλιο έτσι, κάποιοι λίγοι μυημένοι μπορούν να το δουν το μήνα Νοέμβριο.
Θα αντιλέξετε και ετούτο σε σχέση με το Νοέμβρη στο Ναύπλιο. Ότι το μήνα αυτό η πόλη είναι νεκρή από πολιτιστική ζωή. Μέγα λάθος. Μόνον αυτοί που νομίζουν ότι πολιτισμός ισούται με ξεσάλωμα θα πουν κάτι τέτοιο. Το Ναύπλιο, το μήνα Νοέμβριο, είναι μια πόλη με τον αληθινό και πραγματικό του πολιτισμό. Χωρίς το δέλεαρ των πενηντάευρων και των εμφανίσεων των παραγόντων στις πρώτες σειρές. Το Ναύπλιο πάλλεται πραγματικά με έντονους ρυθμούς το μήνα Νοέμβριο. Στα μπαράκια με τις live συναυλίες, όπου εκεί θα συναντήσεις φοιτητόκοσμο και Ανταρσίτες και όχι ξενέρωτους και γλυκανάλατους. Στις ταβέρνες με τους παλαιούς να λένε ιστορίες και να τραγουδάνε. Τα τζαζ κουαρτέτα βρέθηκαν και αυτά στ΄Ανάπλι φέτος το Νοέμβριο. Και η έκθεση κεραμικών. Και τα θεατρικά παιχνίδια στο Τριανόν από το Θεατροδρόμιο. Και οι πεζοπορίες σε τόπους άγνωστους για πολλούς.
Ελάτε στην πλατεία εκεί προς το μεσημεράκι ή νωρίς το βράδυ, το μήνα Νοέμβριο. Δεν επικρατεί πανικός ούτε ενθουσιασμός με τους πολλούς τζίρους. Όμως "οι γητευτές της πλατείας και οι κυνηγοί αγρίων κονίκλων και ωραίων γυναικών ή ανδρών" (όπως είπε κάποιος καλός φίλος) είναι παρόντες, γητεύουν την πλατεία αλλά και παραδίδονται συνάμα στο μυστήριο του αληθινού Ναυπλίου του μηνός Νοεμβρίου.
Αγαπητοί μου ξενοδόχοι: Σας παρακαλώ. Ψυθιρίστε τα όλα αυτά. Μεταξύ μας να μείνει η Νοεμβριάτικη μαγεία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου